زمان تقریبی مطالعه: 21 دقیقه
 

مقایسه دنیا و آخرت





برای شناخت بهتر آخرت ، لازم است به بررسی شباهت‌ها و تفاوت های دنیا و آخرت در قرآن بپردازیم، زیرا دنیا و آخرت دو مفهوم متضایف هستند که شناخت هر یک بدون شناخت دیگری ممکن نیست.
[۱] رسائل اخوان الصفا، ج ۳، ص ۲۹۴.



۱ - الف. شباهت ها



شباهت‌های دنیا و آخرت عبارتند از:

۱.۱ - آگاهی کامل


۱. انسان در هر دو جهان به خود و متعلّقاتش آگاهی کامل داشته و از شخصیتی واحد برخوردار است: «یلَیتَنی کنتُ مَعَهُم».

۱.۲ - برخورداری از غرایز


۲. انسان در هر دو جهان، غرایز انسانی و حیوانی دارد
[۶] مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۳.
: «و فکهَة مِمّا یتخَیرُونَ وَ لَحمِ طیر مِمّا یشْتَهُونَ وَ حُورٌ عِینٌ... لا یسمَعوُنَ فِیها لَغوًا و لا تَأثِیمًا إلاّ قِیلاً سَلَمًا سلمًا» و با آلام و لذّت های عقلی و حسّی مواجه است
[۸] علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۰۵۶ - ۱۰۶۴.
: «و لا یکلِّمُهمُ اللّهُ و لاَ ینظُرُ إِلیهِم یومَ القِیمةِ و لاَ یزکیهِم و لَهُم عَذابٌ ألیمٌ» و «ارجِعِی إلی رَبِّک رَاضِیةً مَرضِیةً فَادخُلی فِی عِبدِی وَادخُلِی جَنَّتِی» و رنج‌ها و لذّت های جسمی، در هر دو جهان از طریق جسم برای روح ، حاصل می‌شود: «کلَّما نَضِجَت جُلُودُهم بَدّلنهُم جُلودًا....»

۱.۳ - عدم رؤیت خدا


۳. خداوند در هر دو جهان قابل رؤیت حسّی نیست
[۱۲] پادشاهی خدا، بازرگان، ص ۱۲۶.
: «لا تُدرکه الأبصرُ» گرچه در آخرت، حق‌ به‌طور کامل آشکار شده، انسان‌ها به وجود پروردگار یقین می‌یابند
[۱۴] مجموعه آثار، مطهری، ج ۴، معاد، ص ۸۰۹.
: «... و یعلمُون أنّ اللّه هو الحَقُّ المُبینُ.»

۱.۴ - اراده و اختیار


۴. از آن‌جا که خداوند، افعال و اعمال انسان‌ها را در بهشت و جهنّم به خودشان نسبت می‌دهد: «فشارِبونَ شُربَ الهیم» «یشربوُنَ من کأس...»، آشکار می‌شود که انسان‌ها در آن جهان نیز اراده و اختیار دارند،
[۱۸] الذخیره، ص ۵۲۷.
[۱۹] نظریات علم کلام، ص ۴۸۷.
[۲۰] نظریات علم کلام، ص ۴۸۸.
امّا هر کس در محدوده دارایی‌ها و توانایی هایش می‌تواند آن را اجرا کند و آن نیز به میزانی است که انسان خود را در این دنیا در اختیار خدا و رسول (علی نبینا وآله و علیهم السلام) قرار داده و از خود سلب اراده کرده باشد.
[۲۲] مفاتیح الغیب، ج ۲، ص ۷۶۴.


۲ - ب. تفاوت ها



تفاوت‌های دنیا و آخرت عبارتند از:

۲.۱ - بقا و ثبات


۱. آخرت بر خلاف دنیا، از تغییر، فساد و فنا مصون بوده: «... فِیهَا أَنهرٌ مِن ماء غَیرِ ءَاسِن و أَنهرٌ مِن لَبن لَم یتغیر طَعمُهُ...» جهان بقا و ثبات است:
[۲۴] المظاهر الالهیه، صدر المتالهین شیرازی، ص ۹۳.
[۲۵] المظاهر الالهیه، صدر المتالهین شیرازی، ص ۹۴.
[۲۶] جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۳، ج ۲۵، ص ۶۴.
[۲۷] جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۳، ج ۲۵، ص ۶۵.
[۲۸] علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۲۹۴.
«... إِنَّما هذهِ الحَیوةُ الدُّنیا مَتعٌ و إِنَّ الأَخِرةَ هِی دارُالقَرارِ» و عوارضی مانند پیری و مرگ در آن وجود ندارد
[۳۱] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۱۹.
: «لاَیقضی عَلیهِم فَیمُوتوا....»
علاّمه طباطبایی پس از ذکر آیاتی که بیان گر انقراض این دنیا است، در تبیین آخرت می‌گوید:
این مطلب از ملاحظه کتاب و سنّت ، به طور قطع و ضرور استفاده می‌شود که در آخرت، نظام زندگی در تمام شؤون آن با نظام زندگی در دنیا مغایرت دارد. آخرت ابدی است و برای ساکنان آن، یا سعادت محض به شمار می‌رود که همه چیز برایشان مهیا است و یا شقاوت محض است که جز آن چه را ناخوش می‌دارند، برای آن‌ها نیست.

۲.۲ - عدم دسترسی به دنیا


۲. دنیا، جهان عمل و تکلیف و آزمایش و آخرت، جهان نتیجه و جزا و پاداش است
[۳۶] الذخیره، ص ۵۲۴.
[۳۷] المنقذ، ج۲، ص ۱۸۱.
[۳۸] المنقذ، ج۲، ص ۲۰۳.
: «... لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ» لذا مهلت‌ها در آن جهان به پایان می‌رسد
[۴۰] مجموعه آثار، بازرگان، ج ۱، ذره بی انتها، ص ۵۰۳.
: «... و لاَ هُم ینظَرونَ.» از هنگامی که انسان مرگ را با چشم دیده و در حال احتضار و جان کندن است، راه توبه و بازگشت بسته می‌شود.
البتّه در برزخ دست انسان از عمل کوتاه است، ولی بر پایه برخی روایات از سه ناحیه ممکن است بهره مند شود: بنای خیری که از خود به یادگار گذاشته است و دیگران از آن استفاده می‌کنند و اثر علمی که پویندگان علم از آن بهره می‌برند و فرزندان صالح و با ایمانی که برای او آمرزش می‌طلبند.
[۴۴] الامالی، طوسی، ص ۲۳۷.


۲.۳ - ظهور حقایق اعمال


۳. جهان آخرت دارای حیات بوده: «... وَ إِنَّ الدَّارَ الأَخِرةَ لَهِی الحَیوانَ...» تمام موجودات آن از علم ، شعور و نطق برخوردارند
[۴۷] علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۲۹۳.
[۴۸] علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۲۹۴.
[۴۹] علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۳۱۸.
: «و قَالوا لِجُلودِهم لِمَ شَهِدتُّم عَلینَا قَالوا أَنطقَنَا اللّهُ الَّذِی أَنطَقَ کلَّ شَیء...» و اعمال انسان‌ها با صورت های زیبا و لذّت بخش یا زشت و وحشت زا تجسّم می‌یابد
[۵۲] مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۱.
[۵۳] مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۲.
[۵۴] معاد در نگاه وحی و فلسفه، ص ۳۲۶.
[۵۵] معاد در نگاه وحی و فلسفه، ص ۳۲۹.
: «... و وَجَدوا مَاعَمِلوا حَاضِراً...» و «... هَل تُجزَونَ إِلاَّ ماکنتُم تَعملونَ» به همین سبب، در آخرت، تمام حقایق آشکار و تمام پنهانی‌ها ظاهر می‌شوند : «یومَ تُبلَی السَّرائِرُ.»
طبری در تفسیر «لَهی الحَیوان» می گوید: در سرای آخرت، زندگی جاودانه و زوال ناپذیری است که مرگی با آن نیست و در تأیید این نظر، به کلام ابن عبّاس و مجاهد و قتاده استناد کرده است.
[۶۱] جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۱، ج ۲۱، ص ۱۶.
[۶۲] جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۱، ج ۲۱، ص ۱۷.


۲.۴ - کاهش روابط دنیوی


۴. روابط موقّت و بی بنیاد دنیایی و ضوابط حاکم در آن، مانند سفارش، خویشاوندی و دوستی های غیر الهی، در آن جهان از بین می‌رود و فقط روابط و ضوابط تکوینی و واقعی برقرار می‌ماند : «... لاَتَجزِی نَفسٌ عَن نَفس شَیئاً و لاَیقبلُ مِنهَا شَفعَةٌ...»، «... فلا أنسابَ بینَهم یومئذ...»، «... و تَقطَّعَت بِهِمُ الأَسبَابُ» لذا در آخرت، فقط امتیازهای حقیقی و واقعی پذیرفته می‌شود، نه امتیازهای ظاهری و صوری
[۶۹] مجموعه آثار، مطهری، ج۱، عدل الهی، ص ۲۹۷.
[۷۰] مجموعه آثار، مطهری، ج ۱، عدل الهی، ص ۳۰۱.
[۷۱] مجموعه آثار، مطهری، ج ۱، عدل الهی، ص ۳۳۷.
: «... إِنَّ أَکرمَکم عِندَ اللّهِ أَتقَکم...» ضمن آن‌که در آخرت، هیچ نوع ستمی وجود نداشته، به قدر رشته هسته خرمایی به انسان‌ها ستم نمی‌شود: «... و لاَتُظلَمونَ فَتیلاً.»
در آخرت، زندگی اجتماعی به صورت تعاون و همکاری بین انسان‌ها وجود ندارد، بلکه سرنوشت هر شخص را عقاید و اعمال وی تعیین می‌کنند: «لِکلّ امرِی مِنهُم یومَئِذ شَأنٌ یغنِیه»
البتّه روابط معنویی که در این جهان بین انسان‌ها وجود دارد، در آن جهان صورت عینی و ملکوتی می‌یابد، بنابر این اگر کسی سبب هدایت شخصی شود، در رستاخیز شخص هادی به صورت امام و شخص هدایت یافته به صورت مأموم ظاهر می‌شود و این همان شفاعت درست و پذیرفته شده است. در گمراه کردن نیز همین گونه است، چنان که فرعون در آخرت، پیشاپیش قومش بوده، آنان را وارد آتش می‌کند: «و یقدُمُ قَومَه یوم القِیمة فأورَدَهُم النّار.»

۲.۵ - تفاوت نعمت‌ها و عذاب‌ها


۵. نعمت‌ها و عذاب‌ها در آخرت تفاوت بسیاری با دنیا دارند.
[۷۷] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۱۷۵.
[۷۸] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۱۷۶.
نعمت های آخرت، بسیار شریف و غیر قابل تصوّرند: «فَلاَتَعلمُ نَفسٌ مَا أُخفِی لَهُم مِن قُرَّةِ أَعین...»، «... ولَلأَخِرةُ أَکبرُ دَرجت و أَکبرُ تَفضِیلاً.»
در آخرت برای مؤمنان درجات گوناگونی وجود دارد: «أولئِک هم المؤمنون حقًّا لَهُم دَرَجتٌ عند ربِّهم.» بر اساس روایات، برتری درجات به دلیل برتری عقول و اعمال بندگان و فاصله بالاترین و پایین ‌ترین درجات بهشت ، مانند فاصله زمین و آسمان است.
[۸۲] تفسیر نور الثقلین، عبد علی حویزی، ج ۳، ص ۱۴۷.
[۸۳] تفسیر نور الثقلین، عبد علی حویزی، ج ۳، ص ۱۴۸.

عذاب های آخرت نیز بسیار شدید و دردناکند. قرآن سختی و دردناکی فوق العاده عذاب آخرتی را با اوصاف «عظیم»، «اکبر»، «شدید»، «اَشدّ»، «اَشقّ» (دشوار)، «أبقی» (ماندگارتر)، و «أخزی» (رسوا کننده تر) تبیین کرده است.
براساس روایتی، بخشی از آتش آخرت، هفتاد بار با آب خاموش، سپس شعله ور شده تا به صورت آتش دنیا درآمده است.
نکته دیگر این‌که انسان در صورت برخورد با مشکلات در دنیا، پس از مدّتی به آن‌ها عادت کرده، تحمل آن‌ها برایش آسان تر می‌شود، همان طور که از نعمت های یک نواخت نیز خسته و دل زده می‌گردد، امّا در آخرت، نه جهنّمیان به آتش خو می‌گیرند : «یریدونَ أَن یخرُجوا مِن النَّارِ و مَا هُم بِخرجِینَ مِنها...» و نه بهشتیان از نعمت های آن دل زده و خسته می‌شوند
[۹۷] مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۴.
: «... لاَ یبغونَ عَنهَا حِوَلاً.»

۲.۶ - جدایی حق از باطل


۶. خیر و شرّ، سعادت و شقاوت، و مرگ و زندگی در دنیا به هم آمیخته اند: «... و نَبلوکم بِالشَّرِّ والخَیرِ فِتنَةً...» امّا این امور در آخرت، به طورکامل ازهم جدا می‌شوند
[۱۰۰] مجموعه آثار، مطهری، ج ۱، عدل الهی، ص ۲۲۱ - ۲۲۳.
[۱۰۱] مجموعه آثار، مطهری، ج ۴، معاد، ص ۶۲۴.
[۱۰۲] مجموعه آثار، مطهری، ج ۴، معاد، ص ۶۲۵.
[۱۰۳] به سوی جهان ابدی، ص ۳۷۱.
[۱۰۴] به سوی جهان ابدی، ص ۳۷۲.
: «إِنَّ یومَ الفَصلِ کانَ مِیقتاً» چنان که دردنیا، صدق و کذب و حقّ و باطل به هم آمیخته اند، ولی آخرت روز جدایی حق از باطل است.
در آخرت، پرهیزگاران و تبه کاران از یک دیگر متمایز می‌شوند: «و امتَزُوا الیومَ أیها المُجرِمُون.» در آن‌جا پلید و پاکیزه از هم جدا می‌شوند: «لِیمیزَ اللّهُ الخَبیثَ من الطَّیبِ» بنابر این در سرای آخرت جایی برای دروغ گفتن و کتمان حقیقت وجود ندارد.
افزون بر این، در آن جهان گواهان و شاهدان متعدّدی وجود دارند که با وجود آن‌ها جایی برای پوشاندن حق باقی نمی‌ماند، مانند: پیامبران ، امامان ، فرشتگان ، زمین و اعضا و جوارح.

۲.۷ - جمع شدن مخلوقات


۷. در آخرت تمام پراکندگی‌ها و انتشارهایی که در آسمان‌ها و زمین وجود دارند، به وحدت و تجمّع می‌گرایند
[۱۱۶] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۰۷.
[۱۱۷] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۰۸.
: «و مِن ءَایتهِ خَلقُ السَّموتِ والأَرضِ و ما بَثَّ فِیهما مِن دَابَّة و هو عَلی جَمعِهِم إِذَا یشاءُ قَدِیرٌ» ونیز تمام انسان‌ها در آن گرد آورده می‌شوند
[۱۱۹] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج۹ ، ص ۳۱۴.
: «ذلک یومٌ مَجموعٌ لَهُ النَّاسُ...» و «هذا یوم الفصل جمعنکم و الأوّلین.»
به گفته خواجه نصیرالدّین طوسی ، زمان، علّت تغیّر، و مکان علّت تکثّر است و تغیر و تکثّر، علّت محجوب شدن برخی موجودات از برخی دیگر به شمار می‌رود و چون در قیامت ، زمان و مکان مادّی مرتفع می‌شود، حجاب‌ها از بین می‌رود و خلق نخستین و واپسین مجتمع می‌شوند.
[۱۲۳] انسان از آغاز تا انجام، خواجه نصیرالدّین طوسی، ص ۲۳.


۲.۸ - رسیدن به خواسته‌ها


۸. در آخرت، مؤمنان به هر نوع خواسته ای که داشته باشند، رسیده، هیچ گاه ناکام نمی‌شوند
[۱۲۴] الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۱۹.
: «... و فِیهَا ما تَشتَهیهِ الأَنفسُ و تَلَذُّ الأَعینُ...»، «... ولَکم فِیهَا ما تَشتَهِی أَنفسُکم و لَکم فِیهَا ما تَدَّعُونَ» امّا کافران به هیچ‌یک از خواسته هایشان نخواهند رسید: «و حِیلَ بَینَهُم و بَینَ ما یشتهونَ....»

۲.۹ - برطرف شدن حجاب‌ها


۹. در دنیا، غفلت، نادانی، مستی و فریب وجود دارد: «... و هُم فِی غَفلة مُعرِضونَ»، «... و لکنَّ أَکثرَ النَّاسِ لاَیعلمونَ»، «لَعَمرُک إِنَّهُم لَفِی سَکرَتهِم یعمَهونَ»، «... مَا الحَیوةُ الدُّنیا إِلاَّ مَتعُ الغُرورِ» ولی آخرت، عالم بینایی و علم است و چون حجاب‌ها و پرده‌ها از جلو انسان‌ها برداشته می‌شود، انسان با بینشی درون گر، حقایق را درک می‌کند
[۱۳۵] مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۴.
: «... فَکشَفنَا عَنک غِطاءَک فَبَصرُک الیومَ حَدِیدٌ»، «... ویعلمونَ أَنَّ اللّهَ هُوالحَقُّ المُبِینُ.»

۲.۱۰ - تبعیت بدن از نفس


۱۰. در آخرت، ابدان تابع نفوس است، بدین جهت کور دلان، از چشمان ظاهری نیز محروم خواهند بود: «و مَن أَعرَضَ عن ذِکرِی... و نَحشُرُه یومَ القیمة أعمَی قَال رَبِّ لِم حَشرتَنی أعَمی و قد کنتُ بَصیرًا...»
[۱۴۰] مفاتیح الغیب، ج ۲، ص ۷۱۱.
[۱۴۱] منتخباتی از آثار حکما، ج ۲، ص ۳۷.
و مشتهیات نیز به تبع شهوات آفریده می‌شوند، نه آن‌که خود برانگیزاننده شهوات باشند
[۱۴۲] مفاتیح الغیب، ج ۲، ص ۷۱۱.
[۱۴۳] منتخباتی از آثار حکما، ج ۲، ص ۳۷.
: «لهم ما یشاءون فیها» و «فیها ما تشتهیه الأنفُس».

۲.۱۱ - از بین رفتن زمان و مکان


۱۱. در آخرت، مقیاس های زمانی و مکانی که در دنیا وجود دارد، برچیده می‌شود: «... فی یوم کان مِقدارُه خمسینَ أَلفَ سَنة» و «جَنّة عَرضُها السّموتُ و الأرض.».

امام خمینی میان دنیا و آخرت تفاوت‌هایی قائل است، از جمله این‌که دنیا دار زوال و تجدد است و آخرت دار قرار و جاودانگی، از ویژگی‌های عالم دنیا،‌ اندازه و مقدار است که هر چیزی در آن تقدیر و‌ اندازه خاصی دارد. در مقابل عالم آخرت مجرد از خصوصیات مادی، مکان و زمان است. همچنین دنیا و عالم طبیعت در مقایسه با آخرت، در حال تغییر و تدریج است و با حرکت جوهری، هر لحظه صورت نوعیه‌ای به آنها اضافه می‌شود و از این جهت دنیا دارای تضاد و تزاحم است؛ برخلاف عالم آخرت که تعارض و تزاحم در آن راه ندارد، زیرا تام و مستقل است و جهت ندارد. عالم دنیا، عالم شرور است، زیرا شرور ناشی از تزاحم است، اما عالم آخرت تزاحم ندارد و عالم سعه و گسترش است. دنیا و تعلق به آن حجاب و ضعیف است، اما عالم آخرت ظهور حقایق دنیا به صورتی قوی و شدید است، از این‌رو انسان با افعال و ملکات خود، در حقیقت همان صور اخروی خویش را می‌سازد و این افعال و ملکات در در این دنیا، در آخرت ظهور و بروز می‌یابند. امام خمینی آخرت را ملکوت نشئه دنیا می‌داند که دارای حیات است و فوق زمان و مکان است و احکام عالم طبیعت را ندارد در حالی‌که عالم دنیا و طبیعت، وحدت حقیقی ندارد و موجودات در این دنیا دارای ترکیب و قابل تجزیه هستند. حضرت امام دنیا را نشئه نازله وجود می‌داند و عالم آخرت باطن و ملکوت آن می‌باشد و از این جهت است که دنیا نشئه تحصیل کمالات و محل تربیت نفوس مستعد و مزرعه آخرت است و آخرت محل بروز و ظهور ملکات و قرار و سکون است.
[۱۵۵] خمینی، روح الله، دانشنامه امام خمینی، ج۵، ص۴۳۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.


۳ - پانویس


 
۱. رسائل اخوان الصفا، ج ۳، ص ۲۹۴.
۲. نساء/سوره۴، آیه۷۳.    
۳. کهف/سوره۱۸، آیه۴۲.    
۴. حاقه/سوره۶۹، آیه۲۵.    
۵. فجر/سوره۸۹، آیه۲۲۴.    
۶. مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۳.
۷. واقعه/سوره۵۶، آیه۲۰- ۲۶.    
۸. علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۰۵۶ - ۱۰۶۴.
۹. آل عمران/سوره۳، آیه۷۷.    
۱۰. فجر/سوره۸۹، آیه۲۸ - ۳۰.    
۱۱. نساء/سوره۴، آیه۵۶.    
۱۲. پادشاهی خدا، بازرگان، ص ۱۲۶.
۱۳. انعام/سوره۶، آیه۱۰۳.    
۱۴. مجموعه آثار، مطهری، ج ۴، معاد، ص ۸۰۹.
۱۵. نور/سوره۲۴، آیه۲۵.    
۱۶. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۵.    
۱۷. انسان/سوره۷۶، آیه۵.    
۱۸. الذخیره، ص ۵۲۷.
۱۹. نظریات علم کلام، ص ۴۸۷.
۲۰. نظریات علم کلام، ص ۴۸۸.
۲۱. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۶.    
۲۲. مفاتیح الغیب، ج ۲، ص ۷۶۴.
۲۳. محمد/سوره۴۷، آیه۱۵.    
۲۴. المظاهر الالهیه، صدر المتالهین شیرازی، ص ۹۳.
۲۵. المظاهر الالهیه، صدر المتالهین شیرازی، ص ۹۴.
۲۶. جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۳، ج ۲۵، ص ۶۴.
۲۷. جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۳، ج ۲۵، ص ۶۵.
۲۸. علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۲۹۴.
۲۹. غافر/سوره۴۰، آیه۳۹.    
۳۰. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۴، ص ۲۲-۲۳.    
۳۱. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۱۹.
۳۲. فاطر/سوره۳۵، آیه۳۶.    
۳۳. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۲۰، ص ۱۴۸.    
۳۴. کهف/سوره۱۸، آیه۷.    
۳۵. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۲، ص ۳۲۰.    
۳۶. الذخیره، ص ۵۲۴.
۳۷. المنقذ، ج۲، ص ۱۸۱.
۳۸. المنقذ، ج۲، ص ۲۰۳.
۳۹. تحریم/سوره۶۶، آیه۷.    
۴۰. مجموعه آثار، بازرگان، ج ۱، ذره بی انتها، ص ۵۰۳.
۴۱. بقره/سوره۲، آیه۱۶۲.    
۴۲. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۹۹.    
۴۳. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۰.    
۴۴. الامالی، طوسی، ص ۲۳۷.
۴۵. بحار الانوار، ج ۱۰۱، ص ۱۰۳.    
۴۶. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۴.    
۴۷. علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۲۹۳.
۴۸. علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۲۹۴.
۴۹. علم الیقین، ملا محمد محسن فیض کاشانی، ج ۲، ص ۱۳۱۸.
۵۰. فصلت/سوره۴۱، آیه۲۱.    
۵۱. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۳، ص ۳۲۵.    
۵۲. مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۱.
۵۳. مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۲.
۵۴. معاد در نگاه وحی و فلسفه، ص ۳۲۶.
۵۵. معاد در نگاه وحی و فلسفه، ص ۳۲۹.
۵۶. کهف/سوره۱۸، آیه۴۹.    
۵۷. نمل/سوره۲۷، آیه۹۰.    
۵۸. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۵، ص ۹۵.    
۵۹. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۷، ص ۵۰.    
۶۰. طارق/سوره۸۶، آیه۹.    
۶۱. جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۱، ج ۲۱، ص ۱۶.
۶۲. جامع البیان عن تأویل آیات القرآن، طبری، مج ۱۱، ج ۲۱، ص ۱۷.
۶۳. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۹، ص ۲۲۹.    
۶۴. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۲، ص ۵۸.    
۶۵. بقره/سوره۲، آیه۴۸.    
۶۶. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۰۱.    
۶۷. بقره/سوره۲، آیه۱۶۶.    
۶۸. المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۸، ص۳۲۷.    
۶۹. مجموعه آثار، مطهری، ج۱، عدل الهی، ص ۲۹۷.
۷۰. مجموعه آثار، مطهری، ج ۱، عدل الهی، ص ۳۰۱.
۷۱. مجموعه آثار، مطهری، ج ۱، عدل الهی، ص ۳۳۷.
۷۲. حجرات/سوره۴۹، آیه۱۳.    
۷۳. نساء/سوره۴، آیه۷۷.    
۷۴. عبس/سوره۸۰، آیه۳۷.    
۷۵. هود/سوره۱۱، آیه۹۸.    
۷۶. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۳، ص ۷۰.    
۷۷. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۱۷۵.
۷۸. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۱۷۶.
۷۹. سجده/سوره۳۲، آیه۱۷.    
۸۰. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۱.    
۸۱. انفال/سوره۸، آیه۴.    
۸۲. تفسیر نور الثقلین، عبد علی حویزی، ج ۳، ص ۱۴۷.
۸۳. تفسیر نور الثقلین، عبد علی حویزی، ج ۳، ص ۱۴۸.
۸۴. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۲، ص ۳۱۸.    
۸۵. بقره/سوره۲، آیه۱۱۴.    
۸۶. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۸۷. مائده/سوره۵، آیه۴۱.    
۸۸. زمر/سوره۳۹، آیه۲۶.    
۸۹. حدید/سوره۵۷، آیه۲۰.    
۹۰. طه/سوره۲۰، آیه۱۲۷.    
۹۱. رعد/سوره۱۳، آیه۳۴.    
۹۲. طه/سوره۲۰، آیه۱۲۷.    
۹۳. فصلت/سوره۴۱، آیه۱۶.    
۹۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۸، ص ۲۸۸.    
۹۵. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۴، ص ۲۲.    
۹۶. مائده/سوره۵، آیه۳۷.    
۹۷. مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۴.
۹۸. کهف/سوره۱۸، آیه۱۰۸.    
۹۹. انبیاء/سوره۲۱، آیه۳۵.    
۱۰۰. مجموعه آثار، مطهری، ج ۱، عدل الهی، ص ۲۲۱ - ۲۲۳.
۱۰۱. مجموعه آثار، مطهری، ج ۴، معاد، ص ۶۲۴.
۱۰۲. مجموعه آثار، مطهری، ج ۴، معاد، ص ۶۲۵.
۱۰۳. به سوی جهان ابدی، ص ۳۷۱.
۱۰۴. به سوی جهان ابدی، ص ۳۷۲.
۱۰۵. نبأ/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۱۰۶. مرسلات/سوره۷۷، آیه۳۸.    
۱۰۷. یس/سوره۳۶، آیه۵۹.    
۱۰۸. دخان/سوره۴۴، آیه۴۰.    
۱۰۹. انفال/سوره۸، آیه۳۷.    
۱۱۰. نحل/سوره۱۶، آیه۸۹.    
۱۱۱. بقره/سوره۲، آیه۱۴۳.    
۱۱۲. ق/سوره۵۰، آیه۲۱.    
۱۱۳. زلزله/سوره۹۹، آیه۴.    
۱۱۴. زلزله/سوره۹۹، آیه۵.    
۱۱۵. نور/سوره۲۴، آیه۲۴.    
۱۱۶. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۰۷.
۱۱۷. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۰۸.
۱۱۸. شوری/سوره۴۲، آیه۲۹.    
۱۱۹. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج۹ ، ص ۳۱۴.
۱۲۰. المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۱، ص ۷.    
۱۲۱. هود/سوره۱۱، آیه۱۰۳.    
۱۲۲. مرسلات/سوره۷۷، آیه۳۸.    
۱۲۳. انسان از آغاز تا انجام، خواجه نصیرالدّین طوسی، ص ۲۳.
۱۲۴. الحکمة المتعالیه، ملاصدرا، ج ۹، ص ۳۱۹.
۱۲۵. زخرف/سوره۴۳، آیه۷۱.    
۱۲۶. فصلت/سوره۴۱، آیه۳۱.    
۱۲۷. سبأ/سوره۳۴، آیه۵۴.    
۱۲۸. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱.    
۱۲۹. نحل/سوره۱۶، آیه۳۸.    
۱۳۰. حجر/سوره۱۵، آیه۷۲.    
۱۳۱. آل عمران/سوره۳، آیه۱۸۵.    
۱۳۲. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۳، ص ۹۶.    
۱۳۳. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۲۰، ص ۱۰۶.    
۱۳۴. المیزان، علامه طباطبایی، ج ۱۳، ص ۳۲۲.    
۱۳۵. مجموعه آثار، مطهری، ج ۲، حیات اخروی، ص ۵۲۴.
۱۳۶. ق/سوره۵۰، آیه۲۲.    
۱۳۷. نور/سوره۲۴، آیه۲۵.    
۱۳۸. طه/سوره۲۰، آیه۱۲۴.    
۱۳۹. طه/سوره۲۰، آیه۱۲۵.    
۱۴۰. مفاتیح الغیب، ج ۲، ص ۷۱۱.
۱۴۱. منتخباتی از آثار حکما، ج ۲، ص ۳۷.
۱۴۲. مفاتیح الغیب، ج ۲، ص ۷۱۱.
۱۴۳. منتخباتی از آثار حکما، ج ۲، ص ۳۷.
۱۴۴. ق/سوره۵۰، آیه۳۵.    
۱۴۵. زخرف/سوره۴۳، آیه۷۱.    
۱۴۶. معارج/سوره۷۰، آیه۴.    
۱۴۷. آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۳.    
۱۴۸. خمینی، روح الله، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۱، ص۹۶ و ج۳، ص۶۰۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵.    
۱۴۹. خمینی، روح الله، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۱، ص۶۸ و ۵۹۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵.    
۱۵۰. خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۲۴۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸    
۱۵۱. خمینی، روح الله، شرح دعاء السحر، ص۲۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۶.    
۱۵۲. خمینی، روح الله، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۳، ص۲۱۵ و ۲۲۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵.    
۱۵۳. خمینی، روح الله، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۳، ص۵۱۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵.    
۱۵۴. خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۱۲۰، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸    
۱۵۵. خمینی، روح الله، دانشنامه امام خمینی، ج۵، ص۴۳۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.


۴ - منبع



دانشنامه موضوعی قرآن کریم، برگرفته از مقاله «آخرت».    
• دانشنامه امام خمینی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.